تاثیر مطالب خودآگاهی بخشی ضمنی و تلویحی منظورشناسی بر درک کنش های گفتاری درخواست و امتناع

در طول دو دهه گذشته منظور شناسی میان زبانی توجه گسترده محققین را به خود جلب کرده است. براساس تحقیقات اخیر در در منظور شناسی میان زبانی , این اصل به اثبات رسیده است که برخی از ویژگی های منظور شناسی قابل اموزش در کلاس زبان دوم و زبان خارجی هستند. علی رغم واقعیت های به اثبات رسیده در ای ال پی , همچنان بحث و جدل هایی بر سر رویکردهای اموزشی وجود دارد. بنابراین این تحقیق بررسی تاثیر مطالب خودآگاهی بخش ضمنی و تلویحی منظور شناسی بر درک کنش های گفتاری درخواست و امتناع را مد نظر قرار داد. تحقیق مورد نظر بر روی هشتاد و سه ( 22 مرد و 61 زن ) دانشجوی ایرانی دانشگاه ازاد مشهد صورت گرفت و به سه گروه ( ضمنی , تلویحی , و کنترل ) تقسیم گردیدند. به هر سه گروه سی کلبپ ویدئویی گرفته شده از سریال فلش فوروارد در طول هشت جلسه چهل و پنج دقیقه ای اموزشی یکبار در هفته نشان داده شد. نتایج ازمون شنیداری منظور شناسی نمایان ساخت که درک کنش های گفتاری درخواست و امتناع فراگیران از هر دو روش اموزشی ضمنی و تلویحی سود میبرد. به عبارت دیگر خودآگاهی بخشی تلویحی تاثیر اماری گسترده ای بر درک کنش های گفتاری درخواست و امتناع را داشته است. افزون بر این , خودآگاهی بخشی ضمنی نیز تلویحی تاثیر اماری گسترده ای بر درک کنش های گفتاری درخواست و امتناع را داشته است. گذشته از این چنین یافت شد که دربین این سه گروه , میان این دو گروه اگاهی بخشی تفاوت معنا داری وجود داشت. به عبارت دیگر گروه تلویحی در مقایسه با گروه ضمنی عملکرد بهتری از خود نشان داده است. چنین استنتاج میگردد که فراهم اوری داده قوی و دارای بستر مناسب برای فراگیران به عنوان شرط لازم جهت تقویت توانایی منظور شناسی در هنگام درک و اجرای کنش های گفتاری در زبان مقصد در نظر گرفته میشود.